دلتنگی از همین حالا یا حتی خیلی قبل تر شروع شده

می دانی سخت است. سخت است مدام خودت را درگیر این فکر ببینی که کاش زودتر راهی برای جبران لطف اطرافیان پیدا کنی.راهی برای قدردانی از اطمینانشان.

در کابنیت را باز کردم.از آن طبقه که دست امیر نمی رسد چیزی بردارم. چشمم افتاد به ظرفهای پیرکس و چینی . نمی دانم چرا در همان لحظه بی هوا عاشق ظرف و ظروف های آشپزخانه ام شدم. من که تابه حال محلی به وسایل خانه نمی گذاشتم و دل بسته نمی شدم مگر خاطره محبتی پشت وسیله بود،حالا دلم میخواست آن ظرف پایه دار شمع دار را که حتی نمی دانم اسمش چیست و تا به حال استفاده نکرده ام بغل بگیرم و اشک بریزمفکر چمدان و مهاجرت و فرودگاه آخر من را می کشد. حتی اگر اتفاق نیفتد. من بی هوا دل بسته همه چیز شده ام. حتی دیوارها .چه برسد به آدمهاآخر هفته که مامان و بابا و برادر کوچکم را نمی بینم تا آخر شب در حسرت ام.